Thuis geen tijd, volgende dag geen tijd, en pas om half acht ’s avonds denk ik weer aan Oranje, als ik
op de hoek van de straat een man bezig zie de vlaggetjes van het huis te
halen.
Even denk ik dat ik alle nabeschouwingen aan me
voorbij kan laten gaan. Geen interview, geen analyse en geen krantenartikelen
meer terugkijken. Doorleven. Ik heb er niet eens tijd voor, want Spanje-Kroatië
staat al weer op het punt te beginnen.
Maar het moet: nos.nl. Het eerste filmpje dat
ik zie heet: 'Van der Vaart trekt aan broek Sneijder'.
Toen alles nog leuk was. Toen er nog gespeeld
werd alsof er vertrouwen was.
Ik schrik bij de beelden van Van Marwijk.
Een man die zichzelf niet is: schreeuwt, klaagt, vloekt, en zelfs de vierde man
opzoekt om te zeggen dat het geen overtreding was waar de scheids voor floot –
zinloos.
Na de wedstrijd – als alles verloren is – loopt
hij met Mark van Bommel die de hand voor zijn mond houdt tijdens het praten,
zodat geen liplezer er achter kan komen wat hij zegt.
Van Marwijk neemt de moeite niet eens.
Iedereen mag zien dat hij er klaar mee is.
Ik heb mijn laptop dichtgeklapt.
Posts
