Oranje

Hij zei dat ze eigenlijk gewoon hetzelfde als wij zijn, die jongens van het Nederlands elftal. Ik knikte.

Ook wij waren met de selectie in het buitenland geweest. Londen weliswaar, geen Zuid-Amerikaanse clubs, maar toch. En al waren wij daar niet voor twee vriendschappelijke potjes, onze herinneringen aan het reisje zullen hetzelfde zijn als die van Johnny, Erik, Dirk, Klaas, Greg, Luuk, Edson en Eljero wanneer zij terugdenken aan Zuid-Amerika met Oranje.

Want sinds gisteren weten we dat die jongens precies hetzelfde doen als wij. Ook gewoon een biertje, ook gewoon een dansje wagen, en proberen wat contact te krijgen met de locals, zeg maar.

En ook in Oranje hebben ze jongens die wat aan de kant staan, jongens die een klein succesje boeken, jongens die slap staan te ouwehoeren aan de bar, en de partyjongens.

Bij ons dus geen verontrustende discussies ("Zo worden we geen Europees Kampioen!", "Dat kan toch niet?!", "Voorbeeldfunctie!"). Bij ons is het de hoop die prevaleert: ze zijn net als wij joh! Het kan allemaal nog, dat haasje.