Het is lekker op het terras, op zaterdag in Leiden. Ik loop tevreden met mijn kop koffie naar buiten de nazomerzon in. Het is het gebruikelijke publiek op het pleintje achter de grote kerk: jonge ouders, oude mensen en een paar studenten. Naast een stel met slapend kind en kranten is een oudere man gaan zitten. Hij kwam zojuist op zijn brommer aanrijden. Het stel en de man raken aan de praat, al lijken de jonge ouders liever bij hun krant te willen blijven. De man praat met een mooie Leidse r over het weer en het verkeer en over dat dit toch een mooi pleintje is. Een prettig achtergrondgeluid. Dan zegt hij:
'Maar toch hè, als Robben die bal gewoon maakt...'
Nu kijk ik op van mijn krant.
'Zo'n kans krijg je nooit meer.'
Het stel zegt niets terug, gelukkig.
'Toen ze die goal maakten, toen heb ik meteen de TV uitgezet en ben ik naar bed gegaan. Ik voelde de tranen komen.'
De man kijkt voor zich uit. Het stel ook. En ik ook.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten