Terug

Woensdag 15 september was het op een dag na een jaar geleden dat het laatste stukje op Voetwerk was geplaatst. Een jaar lang hoorde u niets van Voetwerk. (Wij waren met een ander voetbalproject bezig. Daarover later meer.) Nu zijn we terug. Dat kwam door woensdag de 15^e.

Ik weet niet wat het was, maar – zittend op de bank – kwam ineens het besef: we moeten weer, weer gaan schrijven.

Waren het de aanmoedigingen die wij dit jaar nu en dan kregen? Kwam het door onze verhuizing naar een nieuwe club dit jaar? Of was het beeld van Robben alleen voor de keeper (jawel, WK-finale, de WK-finale) dat ik die avond per ongeluk voor het eerst terugzag?

Nee, het was het beeld van een kleine middenvelder, een jonge voetballer waar Voetwerk twee jaar geleden over schreef: Eyong Enoh.

Ajax speelde voor het eerst sinds 2006 weer Champions League. De spelers stonden op een rij terwijl de hymne van het miljoenenbal klonk, de camera zwierde langs de gespannen koppen van de Ajacieden. Toen de camera bij Enoh kwam zagen we een grote glimlach. En hij deed wat normaal gesproken alleen de kindertjes doen die met de voetballers mee het veld op mogen, hand in hand, en voor de spelers staan opgesteld: hij zwaaide. “Jongens, zien jullie me?”

Wij hebben je gezien Enoh, en zullen over je schrijven. En over ballen over de heg, over de vrouw van het jeugdhonk, over sms'jes met jaren-negentigvoetballers, en over een penaltyserie in de 8e klasse.

Wij hebben er zin in.

NB Volg ons op Twitter. Ook een verhaal(tje) aanleveren? Mail ons op voetwerk@gmail.com