Hup Leo

Hij keek altijd zo angstig uit zijn ogen. Angstig en verbaasd, alsof hij zijn wenkbrauwen had afgeschoren en iets te hoog weer op zijn hoofd had getekend. Niet bepaald het zelfvertrouwen dat het Amsterdamse publiek zijn spelers graag ziet uitstralen. Toch mochten de meesten hem wel, maar meer als een soort mascotte, een soort Wamberto. En eerlijk is eerlijk, toen hij vorig jaar scoorde tegen Fiorentina heb ik hem ook kortstondig de hemel in geprezen. Toch ben ik blij dat hij weg is, Leonardo. Hij was bij Ajax niet van zijn zijspoor afgeraakt, en NAC is een goede club voor voetballers die het in de echte top net niet redden. Ik hoop vooral dat hij nu wat minder bang is, en volgens mij hoopt iedereen dat. Het massale applaus dat hij zondag van het thuispubliek in de Arena kreeg, sprak boekdelen: komop jongen, je kunt het!