Het leuke aan een live-wedstrijd zijn de uitgebreide herhalingen. Zeker bij betaalzenders krijg je na een mooie actie vaak zes, zeven keer een herhaling, uit alle mogelijke camerastandpunten. Sinds Studio Sport nog maar een klein uurtje de tijd geeft het bord op schoot te legen, zien we ze steeds minder, die herhalingen. Het is vaak gokken, of smeken om een replay. De NOS moet dan alweer door.
Toppunt van de herhalingen is de megaslomo, die afgelopen WK erg populair was. Herhalingen die zo traag worden afgespeeld, dat je precies kunt zien hoe de speler zijn voet beweegt om de bal over de muur te krijgen bij een vrije trap.
Maar van het weekend zag ik een veel mooiere herhaling, op een karige stream die we afspeelden op een laptop waarvan het beeldscherm nog maar matig funtioneerde. Toch zagen we Barcelona. En in de herhaling kwam alleen een schoen in beeld, waar langzaam twee handen naartoe gingen.
Ik wist niet welke speler het was, en dat was zo mooi, van wie was die schoen?
De handen begonnen de veter te strikken. Het leuke was dat je kon zien dat deze voetballer, hoe goed ook, zijn veters niet kon strikken. Er ging een dubbele knoop in, maar een kind zag dat hij dit deze wedstrijd nog vaker moest gaan doen. Helaas kwamen die andere keren niet meer voorbij in een herhaling.
dinsdag 22 februari 2011
Het einde der tijden is nabij
Ken je dat? Dat je voetbal zit te kijken, topvoetbal, Championsleague, en dat je denkt: 'ik kan dat in principe ook'. Volgens mij heeft bijna iedereen dat, dat je denkt dat je eigenlijk wel mee zou kunnen komen in zo'n Barcelona. In zo'n goed draaiend team is het in principe heel makkelijk voetballen. In de rondo op de training gaat het de laatste tijd ook steeds beter.
Ik dacht dus altijd dat iedereen dat stiekem dacht, de jongens naast me op de bank of in de kroeg, maar dat blijkt dus niet noodzakelijkerwijs te kloppen. Vandaag las ik dat er dus ook een liefhebber, een voetballer, een échte voetballer die hoogstwaarschijnlijk een heel eind beter kan voetballen dan wie er ook naast mij op de bank zit of in de kroeg staat, denkt dat zelfs een Nederlandse topclub voor hem 'te hoog gegrepen is'.
Zeg Mads Junker, wil jij je wel eens even héél snel als een normale voetballer - een normale man - gaan gedragen! Heb je wel eens naar Ajax gekeken? Die lui kunnen er geen klote van! Dat zegt iedereen in het stadion tenminste circa 1500 keer per wedstrijd, dus dan zal het wel waar zijn. Dat Mads Junker dan naast je zit en zegt 'nou, dat is moeilijker dan je denkt hoor.' Dan is het einde dus zoek. Mads denkt maar gewoon, net als iedereen, dat hij het in plaats van die dombo's op het veld veel beter had gedaan. Niemand is er bij gebaat als voetballers een beetje realistische uitspraken gaan doen.
Ik dacht dus altijd dat iedereen dat stiekem dacht, de jongens naast me op de bank of in de kroeg, maar dat blijkt dus niet noodzakelijkerwijs te kloppen. Vandaag las ik dat er dus ook een liefhebber, een voetballer, een échte voetballer die hoogstwaarschijnlijk een heel eind beter kan voetballen dan wie er ook naast mij op de bank zit of in de kroeg staat, denkt dat zelfs een Nederlandse topclub voor hem 'te hoog gegrepen is'.
Zeg Mads Junker, wil jij je wel eens even héél snel als een normale voetballer - een normale man - gaan gedragen! Heb je wel eens naar Ajax gekeken? Die lui kunnen er geen klote van! Dat zegt iedereen in het stadion tenminste circa 1500 keer per wedstrijd, dus dan zal het wel waar zijn. Dat Mads Junker dan naast je zit en zegt 'nou, dat is moeilijker dan je denkt hoor.' Dan is het einde dus zoek. Mads denkt maar gewoon, net als iedereen, dat hij het in plaats van die dombo's op het veld veel beter had gedaan. Niemand is er bij gebaat als voetballers een beetje realistische uitspraken gaan doen.
maandag 21 februari 2011
Uggs (deel II)
Van de week nog schreef ik over de nieuwbouwwijk waar op het veldje geen jongens liepen te ballen, maar meisjes rondhingen, met Uggs.
En nu het volgende.
Van het weekend kwamen de wisselspelers van Feyenoord in de rust het veld op. Balletje hoog houden, je kent het. Het was koud, zondag. Voor FC Twente, dat doordeweeks nog in Rusland in -15 had gespeeld, viel die koude alles mee, maar de Rotterdammers hadden het zwaar. Dikke jassen, handschoenen en mutsen.
Je raadt nooit wat zij aan hun voeten hadden.
Jawel, Uggs.
En nu het volgende.
Van het weekend kwamen de wisselspelers van Feyenoord in de rust het veld op. Balletje hoog houden, je kent het. Het was koud, zondag. Voor FC Twente, dat doordeweeks nog in Rusland in -15 had gespeeld, viel die koude alles mee, maar de Rotterdammers hadden het zwaar. Dikke jassen, handschoenen en mutsen.
Je raadt nooit wat zij aan hun voeten hadden.
Jawel, Uggs.
donderdag 17 februari 2011
Transfers
Ik vond een oud mailtje van ons team getiteld 'Transfers'. We hadden een paar jaar geleden door opzeggingen en blessures wat vers bloed nodig. Iemand prees een nieuwe keeper aan als 'iemand die graag een biertje drinkt, geen boer, en die verdomd goed kan keepen.' In principe ben je dan binnen. Transfersommen worden bij ons niet betaald, de nieuwe speler mag zelf zijn contributie overmaken.
Het zou mooi zijn als bij de profs het ongeveer hetzelfde zou gaan. Dat de coach van Chelsea een mailtje stuurt naar de spelers: 'Jongens, een spits die misschien met ons mee wil spelen, een beetje stil en een babyface, maar hij is wel kneitergoed. Laat effe weten.' En dat iedereen het dan wel prima vindt en dat Ancelotti dan achter zijn computertje gaat zitten en even 50 miljoen naar Liverpool internetbankiert, en dat het dan geregeld is. Zou leuk zijn.
Maar helaas, de belangen zijn heel anders en spelers hebben er niks over te zeggen. Drogba zit ineens naast een dun wit jongetje in de kleedkamer. Of ie graag een biertje drinkt is nog maar afwachten, maar ik ben bang van niet. Schijnen uberhaupt niet van die gezellige jongens te zijn, die moderne voetballers. Zitten alleen maar een beetje naar hun koptelefoon te luisteren.
Was er bij ons nooit ingekomen, die Torres.
maandag 14 februari 2011
Uggs
Van de week was ik in het dorp waar ik ben opgegroeid. Ik liep door een nieuwbouwwijk. Het was er stil. Vanaf de stoep kon ik de namen op de bordjes naast de deuren lezen: fam. Uithoorn; Edwin & Marianne; Joost, Anna en Dewi.
Een man veegde de dorre bladeren in zijn tuintje bij elkaar. In ieder huis blonk design. Kinderen zaten achter computers spelletjes te spelen. Van ver zag ik dat het voetbalveldje verderop leeg was.
Ik moest nodig plassen, dus liep ik rond om een plek te vinden. Beschut plassen was onmogelijk hier. Bosjes waren netjes gekapt en gesnoeid. En dacht ik een plek gevonden te hebben, dan stond ik in een achtertuin. Ik besloot het op te houden.
Toen kwam ik bij het voetbalveldje. En er liepen kinderen. Eindelijk een aanknopingspunt voor mijn jeugd, dacht ik. Maar in de nieuwbouwwijk werd niet gebuffeld, geen slidings op het wat natte gras, geen keepers onder de modder.
Er liepen meisjes wat verveeld rond. Ze droegen Uggs.
Een man veegde de dorre bladeren in zijn tuintje bij elkaar. In ieder huis blonk design. Kinderen zaten achter computers spelletjes te spelen. Van ver zag ik dat het voetbalveldje verderop leeg was.
Ik moest nodig plassen, dus liep ik rond om een plek te vinden. Beschut plassen was onmogelijk hier. Bosjes waren netjes gekapt en gesnoeid. En dacht ik een plek gevonden te hebben, dan stond ik in een achtertuin. Ik besloot het op te houden.
Toen kwam ik bij het voetbalveldje. En er liepen kinderen. Eindelijk een aanknopingspunt voor mijn jeugd, dacht ik. Maar in de nieuwbouwwijk werd niet gebuffeld, geen slidings op het wat natte gras, geen keepers onder de modder.
Er liepen meisjes wat verveeld rond. Ze droegen Uggs.
zaterdag 12 februari 2011
Kerktoren
"Scheids, scheidsie, hoe lang nog?"
Hoe vaak moet hij zo'n vraag horen in een wedstrijd? Tegen het eind van de eerste helft, halverwege de tweede helft (we worden immers moe) en zo rond het eindsignaal. Van beide kanten, en nu en dan nog een keer extra van de aanvoerders die de wissels bijhouden. Heel vaak.
Zeker vandaag. Het waait onvoorstelbaar hard. De wind heeft vrij spel in de polder. Ons spel lijkt nergens meer op. Het is overleven. Welke tegenstander ook tegenover ons staat, het draait vandaag om wie het slimst met de wind omgaat. En dat is zwaar.
Na een half uur gebeukt te hebben, stel ik de scheids de vraag. Hoe lang nog? Sommigen doen dan alsof ze je vraag niet horen. Deze scheids was ook een stille, maar gaf netjes antwoord. Een kwartier.
De wedstrijd verliep volgens plan. In de tweede helft stonden we snel 5-0 voor. Het was tijd voor mij te wisselen met de keeper, die ook graag wat minuten in het veld meepakt. Dus ruilde ik van shirt en stond op doel.
Het was er rustig, ik had niets te doen, de wedstrijd was gespeeld. Mijn woorden hadden meewind, dus kon ik nu en dan nog wat het veld in slingeren. De scheids vragen hoe lang we nog moesten, was echter schier onmogelijk.
Gelukkig zag ik niet ver van ons een kerktoren met een klok. De scheids floot vijf minuten te vroeg af. Ook voor hem was de wedstrijd gespeeld.
Hoe vaak moet hij zo'n vraag horen in een wedstrijd? Tegen het eind van de eerste helft, halverwege de tweede helft (we worden immers moe) en zo rond het eindsignaal. Van beide kanten, en nu en dan nog een keer extra van de aanvoerders die de wissels bijhouden. Heel vaak.
Zeker vandaag. Het waait onvoorstelbaar hard. De wind heeft vrij spel in de polder. Ons spel lijkt nergens meer op. Het is overleven. Welke tegenstander ook tegenover ons staat, het draait vandaag om wie het slimst met de wind omgaat. En dat is zwaar.
Na een half uur gebeukt te hebben, stel ik de scheids de vraag. Hoe lang nog? Sommigen doen dan alsof ze je vraag niet horen. Deze scheids was ook een stille, maar gaf netjes antwoord. Een kwartier.
De wedstrijd verliep volgens plan. In de tweede helft stonden we snel 5-0 voor. Het was tijd voor mij te wisselen met de keeper, die ook graag wat minuten in het veld meepakt. Dus ruilde ik van shirt en stond op doel.
Het was er rustig, ik had niets te doen, de wedstrijd was gespeeld. Mijn woorden hadden meewind, dus kon ik nu en dan nog wat het veld in slingeren. De scheids vragen hoe lang we nog moesten, was echter schier onmogelijk.
Gelukkig zag ik niet ver van ons een kerktoren met een klok. De scheids floot vijf minuten te vroeg af. Ook voor hem was de wedstrijd gespeeld.
dinsdag 8 februari 2011
I love it when a plan comes together
Altijd, praten we over voetbal. In de kantine, in de kroeg, in de kleedkamer, op de fiets en zelfs nog in het veld. Ook nu, tijdens een potje poker op zaterdagmiddag. Op de achtergrond komt Arsenal op een 4-0 voorsprong tegen Newcastle United. 'Wat was eigenlijk de hoogste score ooit in de Premier League?' vraagt iemand.
Wij hebben het over de wedstrijd van morgen. Het waait hard morgen, en wij willen de eerste helft wind tegen. Dan gaan we compact spelen, rustig blijven onder de druk, en de tegenstander lekker laten voetballen. Tot 20 meter van de goal. Dan in de tweede helft, dan gaan we druk zetten en er overheen. Ondertussen komt Newcastle terug, tot 4-4, in de ultieme wedstrijd met twee gezichten. Niemand had dat op grond van de eerste helft verwacht.
Dan, zondag, is het rust. De eerste helft is volgens plan verlopen, het staat 0-0, zij hadden de bal maar geen kansen. Het voelt goed, maar wie weet hoe het in de tweede helft gaat? Aan de ene kant is er vertrouwen, maar hoe vaak hebben we het niet weggegeven in de tweede helft? Aftrappen maar.
Binnen een minuut maken we de 1-0, dan 2 en 3 en 4 en 5-0. Het gaat perfect, ze komen er niet uit. In de verdediging is het nu flierefluiten, na de concentratie van de eerste helft. Al snel legt de tegenstander zich neer bij het onvermijdelijke, en kabbelt de wedstrijd richting het laatste fluitsignaal. Alles is volgens plan verlopen, en dat is misschien nog wel het mooist.
dinsdag 1 februari 2011
Bowlen
Kijk, dat Luis Suarez voor heel, heel veel geld van Ajax naar Liverpool gaat, dat hebben we gelezen. Het toont weer eens aan dat woorden in de voetballerij (“Ik wil kampioen worden met Ajax” en “Luis maakt het seizoen af bij Ajax”) niets waard zijn, en dat alles om geld draait.
Veel leuker is daarom ook dit berichtje, dat niet zo veel mensen zal bereiken.
Het gaat over Dirk Kuyt, de man uit Katwijk, en oud-Feyenoorder, die nu met Suarez in de aanval zal spelen bij Liverpool. Het bericht is zelfs “van onze speciale verslaggevers”.
Het stukje meldt dat Kuyt zegt dat dit positief nieuws is voor Liverpool. Maar dan: “Dat zei de aanvaller in restaurant Flamingo’s in Noordwijkerhout, waar hij met vrienden uit Katwijk aan het bowlen en steengrillen was.”
Je weet het, dat Kuyt met zijn vrienden aan bowlen doet en lekker gaat steengrillen. Dat hij aan lange tafels zit, met heel Katwijk, met Hollandse jongens van de kust, met blonde krullen, en vrouwen die Geertruide heten. Net als dat je weet dat Ajax en Suarez toch wel zwichten voor het grote geld.
Maar zo’n bericht van de “speciale verslaggever” over Restaurant Flamingo’s is zo veel fijner.
Veel leuker is daarom ook dit berichtje, dat niet zo veel mensen zal bereiken.
Het gaat over Dirk Kuyt, de man uit Katwijk, en oud-Feyenoorder, die nu met Suarez in de aanval zal spelen bij Liverpool. Het bericht is zelfs “van onze speciale verslaggevers”.
Het stukje meldt dat Kuyt zegt dat dit positief nieuws is voor Liverpool. Maar dan: “Dat zei de aanvaller in restaurant Flamingo’s in Noordwijkerhout, waar hij met vrienden uit Katwijk aan het bowlen en steengrillen was.”
Je weet het, dat Kuyt met zijn vrienden aan bowlen doet en lekker gaat steengrillen. Dat hij aan lange tafels zit, met heel Katwijk, met Hollandse jongens van de kust, met blonde krullen, en vrouwen die Geertruide heten. Net als dat je weet dat Ajax en Suarez toch wel zwichten voor het grote geld.
Maar zo’n bericht van de “speciale verslaggever” over Restaurant Flamingo’s is zo veel fijner.
Abonneren op:
Posts (Atom)
Posts
