Van de week was ik in het dorp waar ik ben opgegroeid. Ik liep door een nieuwbouwwijk. Het was er stil. Vanaf de stoep kon ik de namen op de bordjes naast de deuren lezen: fam. Uithoorn; Edwin & Marianne; Joost, Anna en Dewi.
Een man veegde de dorre bladeren in zijn tuintje bij elkaar. In ieder huis blonk design. Kinderen zaten achter computers spelletjes te spelen. Van ver zag ik dat het voetbalveldje verderop leeg was.
Ik moest nodig plassen, dus liep ik rond om een plek te vinden. Beschut plassen was onmogelijk hier. Bosjes waren netjes gekapt en gesnoeid. En dacht ik een plek gevonden te hebben, dan stond ik in een achtertuin. Ik besloot het op te houden.
Toen kwam ik bij het voetbalveldje. En er liepen kinderen. Eindelijk een aanknopingspunt voor mijn jeugd, dacht ik. Maar in de nieuwbouwwijk werd niet gebuffeld, geen slidings op het wat natte gras, geen keepers onder de modder.
Er liepen meisjes wat verveeld rond. Ze droegen Uggs.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Posts
2 opmerkingen:
Haha Sjakie toch. Ben je toevallig onlangs nog een jaartje ouder geworden?
(en trouwens, in welke wijk heb jij tegen een jonge boom staan urineren?)
@Pieter B.
In jouw wijk heb ik gezocht, maar niet gevonden. Dus het netjes opgehouden. Dacht nog even naar De Boezem te gaan, maar heb het maar gelaten.
Een reactie posten