I love it when a plan comes together

Altijd, praten we over voetbal. In de kantine, in de kroeg, in de kleedkamer, op de fiets en zelfs nog in het veld. Ook nu, tijdens een potje poker op zaterdagmiddag. Op de achtergrond komt Arsenal op een 4-0 voorsprong tegen Newcastle United. 'Wat was eigenlijk de hoogste score ooit in de Premier League?' vraagt iemand.

Wij hebben het over de wedstrijd van morgen. Het waait hard morgen, en wij willen de eerste helft wind tegen. Dan gaan we compact spelen, rustig blijven onder de druk, en de tegenstander lekker laten voetballen. Tot 20 meter van de goal. Dan in de tweede helft, dan gaan we druk zetten en er overheen. Ondertussen komt Newcastle terug, tot 4-4, in de ultieme wedstrijd met twee gezichten. Niemand had dat op grond van de eerste helft verwacht.

Dan, zondag, is het rust. De eerste helft is volgens plan verlopen, het staat 0-0, zij hadden de bal maar geen kansen. Het voelt goed, maar wie weet hoe het in de tweede helft gaat? Aan de ene kant is er vertrouwen, maar hoe vaak hebben we het niet weggegeven in de tweede helft? Aftrappen maar.

Binnen een minuut maken we de 1-0, dan 2 en 3 en 4 en 5-0. Het gaat perfect, ze komen er niet uit. In de verdediging is het nu flierefluiten, na de concentratie van de eerste helft. Al snel legt de tegenstander zich neer bij het onvermijdelijke, en kabbelt de wedstrijd richting het laatste fluitsignaal. Alles is volgens plan verlopen, en dat is misschien nog wel het mooist.