Stilte

Soms zoek jij het voetbal niet, maar vindt het voetbal jou. Want voetbal is daadwerkelijk overal, tot groot verdriet van menige huisvrouw. Eraan ontsnappen is volstrekt onmogelijk, al schijnen er nog mensen te zijn die een heel eind komen. Dan moeten ze echter wel de laatste pagina’s van de krant mijden. En iedere dinsdag, woensdag, donderdag, zaterdag en zondag oppassen met zappen. En niet te veel met mensen praten. Want voetbal is geen oorlog. Voetbal is juist sociale wonderolie. Een gespreksonderwerp voor ieder verloren gewaand moment. Als voetbal al met oorlog te maken heeft, dan is het de strijd van het voetbal tegen de stilte.

Hoezeer ik ook van voetbal houd, de stilte moet de ruimte krijgen. Er zijn dingen die ik niet wil horen, niet wil zien. (Zogenaamd) goed bedoelde woorden van troost, bijtende spot van de concurrenten. En die vervloekte terugblikken op de televisie, op onbewaakte ogenblikken. Boem. Goal. Vuur gaat niet uit als je er steeds in aan het poken bent. Het feest dat een tragedie werd blijft nasmeulen als we erop blijven blazen. Ondertussen rolt de bal verder. De bal die diepe japen snijdt in de voetbalziel. Maar die ook weer nieuwe kansen schept. Altijd maar weer nieuwe kansen om het goed te doen. Zolang er WK’s worden gehouden is er nog niets verloren. Laten we het verleden laten rusten in stilte. Laten we leven in de toekomst.

Door Jochem