Hoe dat nou precies gaat? Ongeveer, maar dan ook maar bij benadering, zo:
Ik ben eruit gewisseld, 1-0 voor, 90e minuut, de spanning zit nog vol op de wedstrijd. Weer een aanval van ons, voor die bevrijdende. Dit ziet er kansrijk uit, dit moet em worden, de definitieve genadeklap annex startschot voor de euforie. Moeilijk te zien dat verre strafschopgebied, zat ik maar hoog in een stadion, dan had ik wat overzicht en kon ik tenminste zien wat er gebeurde. Beter nog, stond ik nu maar vrij in hun 16, om em erin te peren.
Wat gebeurt er nou, ik zie echt niks. Iemand gaat een paar man voorbij, en legt af, ja, nu gaat ie echt vallen, ja, goal, goal! - Toch? - Ja! De scheids wijst en fluit, explosie in het veld en langs de zijlijn. De scheids fluit weer, drie keer deze keer! Afgelopen, het verhaal is uit en het sprookje is begonnen, de explosies in het veld rennen nu naar elkaar toe en verenigen zich in het hossen, in de champagne, in de toespraak van de clubman, in de rondvaart en het feest. De rest van de dag bestaat uit aan elkaar gemonteerde stukjes jongensboekenfilm.
Dit is het eerste, het enige echte kampioenschap. Wat de volgende seizoenen ook brengen, de mooiste dag uit ons voetballeven hebben wij al gehad.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
4 opmerkingen:
Gefeliciteerd jongens!
leuke stukjes trouwens, ik lees ze altijd met veel plezier tussen het werken door!
groet
Ruud Bauer
Dankjewel Ruud!
Van harte!
Een reactie posten