We hebben geen keeper meer. Eigenlijk al heel lang niet. Nummer 1 kreeg knieproblemen, alweer lang geleden. Er kwam nooit officieel een vervanger, want onze nieuwe keeper (nummer 2) wilde liever voetballen. Maar nummer 2 was erg goed. Dus hij moest wel op doel.
Nummer 2 vertrok naar het buitenland. We dachten deze zomer een nieuwe keeper te hebben gevonden - en dat is geen sinecure, een keeper vinden - maar net voor de competitie begon kreeg hij werk op zondag.
Nu keep ik af en toe.
(Tegenstanders dienen hier te stoppen met lezen.)
Ik kan niet keepen.
Maar ik doe alsof. Ik ben lang, dat scheelt. En ik roep veel. Als Van Gaal sta ik te schreeuwen: "Dát is lekker gedaan jóh!", "En dát is goed afgespeeld!", "Lekker ouwe!", "Aansluiten!" En ik weet niet of het daardoor komt, maar ik pak dan wel eens een bal. Uit de lucht of van de lijn.
Maar ik denk eigenlijk constant aan de rust. Dat ik mijn voetbaltenue weer aan mag trekken voor een tweede helft in het veld.
Het grootste deel van een helft keepen, voel ik me heel alleen.
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten