Warming up

Ik voel me nog een beetje wazig, van de uitgaansnacht, maar lekker een balletje intrappen, dat is aan mij wel besteed. Tik, tak. Jammer eigenlijk, dat we pas zo laat het veld op zijn gekomen, dan kun je maar vijf minuten inspelen. Kijk, daar is de scheids al. Ik ken hem wel, vorig jaar floot hij ons ook wel eens. Hij lijkt wel tien kilo afgevallen, zie ik, het geeft hem een heel ander uiterlijk. Op een drafje komt hij aangelopen.

"Hee, Heineken!", roept hij.

Niemand kijkt op.

"Hee, Heineken!"

De scheids komt op me afgelopen. 

"Jij heet toch Heineken?"

-"Eh, nee hoor."

"Jawel man, Heineken!"

Ik word verwachtingsvol aangekeken.

-"Ik weet niet waar je het over hebt."

"Ja, er is zo'n team daar noemen ze iemand steeds Heineken."

-"Oh."

"Grappig hoor, de hele tijd over het veld: 'Heineken! Heineken!'"

-"Nou nee, wij noemen niemand Heineken."

"Oh, jammer."

De scheids kijkt een beetje beteuterd, en ik weet niet meer wat ik moet zeggen, dus ik hou m'n mond maar. We zijn in een impasse beland. 

"Hij heet Grolsch", zegt iemand.

De scheids neemt dit voor kennisgeving aan, loopt naar het midden en start de wedstrijd. Het duurt een tijdje voordat ik er goed inzit.