Ik

Ik sta klaar om af te trappen. Het zullen weer 90 minuten grandioos spektakel worden met mij in de hoofdrol. Ik ken de tegenstanders niet, maar dat maakt niet uit. Voor mij zijn ze allemaal hetzelfde. Iemand blaast op een fluitje en ik ren naar voren en schreeuw om de bal. Bizar genoeg krijg ik die niet.

Ik wervel over het veld, trek, duw, doe een truukje, wordt onderuitgetrokken, schreeuw in de richting van iemand met een vlag of een fluitje, spring naar een bal die hoog over me heenvliegt, jaag door tot op de keeper, schreeuw naar mijn spelers dat ze me de bal moeten geven, hou drie tegenstanders tegelijk bezig en versier een vrije trap.

De vrije trap wordt genomen, ik spring, de bal vliegt over me heen maar misschien heb ik hem wel geschampt. Als ik opkijk ligt de bal in de goal. Ha, doelpunt! Ik ren juichend weg en het stadion juicht voor mij. Als ik even later om me heen kijk zie ik dat ik alleen ben en mijn spelers ergens anders feesten. Blijkbaar heeft iemand anders de bal als laatste aangeraakt. Raar.

Nu ben ik alleen door op de keeper, tijd voor weer een onvergetelijk hoogtepunt, een stift in de kruising! Met een subtiele voetbeweging verschalk ik de uitkomende doelman. Merkwaardig genoeg belandt de bal tegen de lat. Bijna onmogelijk, maar het gebeurt.

En weer kom ik op de keeper af. Als hij bijna bij me is verstuur ik een snelle pass naar iemand, die de bal in het lege doel schuift. Wat een briljante assist!

Ineens is het afgelopen. Niet ik, maar iemand die 'Leonardo' heet, wordt uitgeroepen tot Man van de Wedstrijd. Ongelofelijk!