Eer

Afgelopen donderdag dronk ik bier in een café. Weldra moest ik plassen. Om bij de wc te komen moest ik eerst door een deur tot in het voorportaal met de wasbak. Daarna nog de deur tot de eigenlijke wc. Daar stond een rijtje voor. Ik was niet de enige bierdrinker. Onder het wachten ving ik luid en duidelijk het gesprek op van mensen in het café. Of eigenlijk meer een monoloog, met gedragen stem. Ik wist niet van wie. Ik wist niet tegen wie.

Weten jullie wie er dood is? Stilte. Frans de Munck. Dat was een keeper. De beste van zijn tijd. De zwarte panter noemden ze hem. In zijn beste dagen speelde hij bij Keulen. En Keulen was toen de beste van Duitsland. Hij was daar toen de eerste keeper, en op de bank zat de keeper van het Duitse elftal. Jaaa, dat was een goeie hoor. Indrukwekkend. Maar nu is ‘ie dood.

Als ik uit de wc kom negeer ik het kraantje. Ik loop door de deur en kijk om me heen. Het is te druk. Ik kan de spreker niet met zekerheid identificeren. Thuis gekomen surf ik naar de website van de 1e FC Köln. Geen woord over die legendarische doelman, die zoveel ballen tegenhield. Misschien heeft die keeper van die Mannschaft daar nu wel een bestuursfunctie. Geen eerbetoon van de club voor haar doelman. Maar wel één van een onbekende man in zomaar een café. Het is niet onopgemerkt gebleven.

Door Jochem