Klassieker

Ik mocht er heen: Ajax-Feyenoord.

Als een kind zo blij was ik, toen ik hoorde dat ik Ajax-Feyenoord kon bezoeken. Mijn eerste klassieker! Ieder jaar pik een aantal wedstrijden mee in de Arena. Via de losse verkoop (al vier keer zag ik Ajax-RKC), of met een seizoenskaart van een maat. In ieder stadion blijft het moment dat je de trappen oploopt en het fel groene gras ziet, het allermooiste. Dat is zo in de Arena, in de Kuip, op Loftus Road of in het Constant Vanden Stockstadion.

U hebt de verslagen gelezen. Ajax was beter, Feyenoord was onthutsend slecht. (Op Twitter werd gegrapt dat het toch wel mooi was dat de Feyenoorders de hele wedstrijd stil stonden bij het overlijden van Coen Moulijn). Het werd 2-0.

Maar ik had enkel overdag en op onze weg naar het stadion het gevoel van de klassieker, de gezonde spanningen. Toen de wedstrijd begon was het een wedstrijd die ik vaker bezoek, een wedstrijd in de vrije verkoop. Leuke potjes, maar nooit echt spannend. En dat was het gister ook niet.

Ik keek naar Ajax-RKC.