Het seizoen komt langzaam op gang. De Eredivisie is weliswaar begonnen en onze trainingen lijken steeds wat serieuzer te worden (dat betekent: er komen meer dan drie jongens opdraven en we beginnen niet dÃrect met een partijtje, maar met een rondo'tje), maar zondagochtend vond ik mijzelf terug in een peloton van hardlopers. Tussen de bomen liep ik niet te voetballen, maar deed ik mee aan een bosloop.
We liepen langs een bordje waarop '1 km' stond - het duurde me eigenlijk wat lang voordat we dat bordje zagen. Op een bankje zat een oude man, achter hem lag zijn hond. Hij was zonder enige verwachting naar het park gekomen om zijn hond uit te laten. Hij wist dat hij nog een week moest wachten op een potje voetbal, waar hij dan even met zijn hond halt hield. Maar nu werd hij verrast: vanuit het niets een sliert aan hardlopers. Hij was er even goed voor gaan zitten.
De loop leidde ons langs het voetbalcomplex. Tussen de bomen zag ik dat er mensen verzamelden. Dat kun je zien: tassen op de grond, mannen in een rondje, handen in de zakken. Hier en daar een sigaret.
Huh?
Ik voelde me even verraden. Hoe konden zij nu al een voetbalwedstrijd hebben? Wat deed ik hier, tussen de hempjes, hartslagmeters en iPods?
Ik moest nog 8 kilometer.
Toen ik voor de tweede keer de voetbalvelden passeerde, zag ik niets meer. Misschien had ik het me allemaal verbeeld. Volgende week immers, dan zal het echt beginnen.
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten