Theo

Theo vond het maar niks.

"Het was wel zwaar", zei hij, nadat hem gevraagd was wat hij vond van de show tijdens het Voetballer van het jaar Gala. "Het was lang zitten, en ik ben niet zo van het zitten."

Theo Janssen liep verloren rond op het gala waar hij de Gouden Schoen kreeg uitgereikt als beste voetballer van de Eredivisie. Vorig jaar was hij de beste, in het shirt van FC Twente.

Interviewer: "Wordt het een leuke avond?"
Janssen: "Zijn dit soort dingen leuk? We gaan het zien."

Aan alles was te zien dat Janssen liever thuis, in Arnhem, was gebleven. Bij het uitreiken van de prijs stonden twee dames - in weinig verhullende kleding - tegen hem aan voor de foto's. Theo keek wat om zich heen. Ook Gordon moest met hem op de foto. Janssen liet het gebeuren en lachte - al leek het meer op het uitlachen van de zanger.

Hij kreeg de prijs - op verzoek van Theo - uit de handen van de elftalbegeleider van Twente, een nuchtere man. Het leek alsof Theo dat gedaan had zodat hij een metgezel had, ook iemand die liever in het oosten van het land was gebleven. En iemand die snel weer van het podium wilde afstappen. Humberto Tan vroeg hem om een anekdote over Theo die nog niemand kende, maar de man zei: "Er is genoeg geschreven."

Theo zag dat het goed was. Hij zei: "We gaan nu even bijkletsen. En dan snel naar huis."