De bus

Na jaren in dezelfde klasse en in dezelfde regio gespeeld te hebben ken je de meeste teams wel een beetje. Je hebt het team met de Turkse slager op het middenveld, die met de maffe Argentijn die altijd buitenspel staat, en je hebt die lui met die partijdige scheidsrechters. Hoe je zelf bekend staat, daar kom je maar lastig achter. Ik hoop natuurlijk als het team met die geweldige centrale verdediger, die tevens charmant is en er goed uitziet, maar ik denk het niet. Ik denk dat wij dat team zijn dat altijd met de bus komt.

Voetballers zijn mensen met auto's, door de bank genomen. Ze verzamelen voor uitwedstrijden op de club en rijden dan in drie of vier auto's naar de tegenstander. Ik heb dat zelf ook wel eens meegemaakt, als ik met een ander team meedeed. Maar wij hebben geen auto's, wij hebben een fiets. Binnen de stadsgrenzen is dat geen probleem, maar de omliggende dorpen liggen net te ver weg, en dus moet de trein, de bus, en soms de regiotaxi uitkomst bieden. Vaak is het laatste stuk nog een eind lopen, langs provinciale weg of de plaatselijke Sportlaan. De tegenstander komt dan luid toeterend langsgecrosst.

Ik weet nog dat we wat laat op het veld verschenen en een tegenstander mij aankeek alsof ik vertelde dat we zojuist vanuit een ufo het veld op waren gestraald: "Met de bus? Zijn jullie met de bus?" Niet te geloven, voor auto-mensen.

Af en toe is het anders, dan leent iemand een auto van zijn ouders, of heeft er tijdelijk één in gebruik van zijn werk. Degenen die het meest alert reageren verdienen dan een plaatsje en hoeven iets minder vroeg op te staan. Zij die te laat zijn schikken zich in hun lot, of hangen voorzichtig de purist uit: 'komop jongens, de bus is toch veel gezelliger?'

En zo is het ook.