Fijn

Ik ben een voorstander van aanmoedigen. Ik ben een voorstander van luidruchtig aanmoedigen, van gezang, van creatieve liedjes die verder gaan dan ‘jalalalalalaaaaaa, Ajax Amsterdaaaaaam’. Wat mij betreft mag het repertoire aanzienlijk worden uitgebreid. Ik stel de aanwezigheid van het sfeervak 410 en hun pogingen om de sfeer in Arena te vergroten dan ook zeer op prijs. Er is echter één lied wat ik niet kan verdragen. Elke keer dat het klinkt duwt plaatsvervangende schaamte me iets dieper in mijn jas. Het gaat als volgt, in vraag-en-antwoord-vorm op de melodie van het Smurfenlied (Vader Abraham) gezongen:

Waar komen Joden toch vandaan?

-Israël hier ver vandaan!

Wonen daar ook Superjoden?

-Ja daar wonen Superjoden!

Vinden Joden voetbal fijn?

-Als ze maar voor Ajax zijn!

Het is niet het onderwerp dat me tegenstaat, want hoewel ik meestal niet meedoe aan het Joden-geroep stoort het me niet echt. Ook het gebrekkige rijmen kan ik nog verdragen, er zijn in de spreekkoorgeschiedenis ongetwijfeld zwaardere zonden begaan. Mijn probleem is dat het gewoon een raar verhaal is. De eerste twee vragen en antwoorden kan ik nog inkomen, maar de derde slaat gewoon nergens op. De vrager vraagt of Joden voetbal ‘fijn’ vinden, maar wat wordt er bedoeld met het antwoord ‘als ze maar voor Ajax zijn’? Maakt het niet uit of Joden voetbal fijn vinden, als ze maar voor Ajax zijn? Of vinden alleen Joden die voor Ajax zijn voetbal fijn? Wie vindt voetbal überhaupt fijn? Je vindt je passie of op zijn minst je favoriete tijdsbesteding toch niet fijn? Fijn zeg je tegen de verkoopster van een schoenenwinkel: ‘ze zijn er nog in uw maat hoor!’ ‘Oh da’s fijn!’. Wat een rotwoord, fijn. Ik verklaar fijn de oorlog.