Sneeuw

Stanley Menzo zegt in de Metro van maandag dat de sneeuwwedstrijden van dit weekend eigenlijk niet gespeeld hadden moeten worden, omdat niemand zit te wachten op 'hotsknotsvoetbal'. Nog afgezien van het feit dat de juiste term natuurlijk 'hotsknotsbegoniavoetbal' is, kunnen wij in de achtste klasse weinig met zo'n opmerking. Bij ons worden bijna nooit wedstrijden afgelast.

Als we dit weekend het veld op komen lopen, jaagt de sneeuw horizontaal over het veld. Nog net is te zien dat op het hoofdveld het eerste ook aan zijn wedstrijd is begonnen. We zijn in ieder geval niet de enigen.

In de eerste helft wind mee, dat scheelt. De bal vliegt raar, stuitert vreemd en rolt slecht. We spelen op kunstgras, maar spelers op kunstgrasschoenen glijden weg; lange noppen zijn noodzaak. Het veld is wit, maar de bal niet oranje. De scheidsrechter legt het spel stil zodat we de lijnen zichtbaar kunnen maken. De kronkelig getrokken sporen in de sneeuw maken het er nauwelijks beter op.

In de rust jassen aan, mutsen op en thee naar binnen. 1-0 voor, maar zometeen gaan we tegen de wind in. Hard blijven werken jongens.

Op het hoofdveld is de wedstrijd gestaakt en terreinknecht Aad moppert; nu heeft hij voor niets in de rust de lijnen daar schoongemaakt. Wij vegen zelf opnieuw onze lijnen schoon en gaan door. Zoals gezegd worden onze wedstrijden niet afgelast. De tweede helft verloopt als een evenbeeld van de eerste: hotknotsbegoniavoetbal, en zij dringen aan maar wij scoren. Als de scheidsrechter fluit is iedereen klaar om naar binnen te gaan, naar de kantine om een broodje bal te eten.

Je hebt ongelijk Stanley, het was weer een prachtige dag.

Door Vincent