Geboren in Rotterdam, maar van kinds af aan Ajacied. Dit was mogelijk doordat ik niet in of rond Rotterdam ben opgegroeid, maar aan de andere kant van de Oude Maas. Even door de tunnel en je komt op het eiland de Hoeksche Waard. Een vrijstaat: oké, het is er vooral Feyenoord, maar ook Ajax en PSV worden geaccepteerd. Zo ook vroeger in de klas en op de voetbal.
Doordat we zo dicht bij de Kuip zaten, werd mij menigmaal door een vriendje met een seizoenskaart de kans geboden Feyenoord te zien spelen, in een Feyenoordvak. Ik weet nog goed dat ik er Heerenveen, AZ en ook Vitesse punten zag pakken. Wanneer de tegenstander scoorde, schold, vloekte en zuchtte het vak. Ik juichte van binnen. Het spijt me dit te moeten zeggen, maar Feyenoord punten zien verliezen was genieten – al was het als Ajacied in het stadion altijd iets enger. Ik weet niet of het feit dat ik toch steeds mee mocht lag aan mijn toneelspel, de vriendschap of gewoon naïviteit, we waren jong.
Iedere keer als ik op teletekst of ’s avonds bij de samenvattingen zag dat de vijand punten verspeelde, kon mijn weekend niet stuk. Al was Ajax weggespeeld bij een degradatieklant, Feyenoord kon altijd wat goeds maken van mijn weekend.
Toch gebeurde dit weekend het onmogelijke: ik juichte voor Feyenoord. Ik was niet ziek, niet slaperig, of laveloos, het was gewoon zondagavond met een bord pasta op de bank. Op tv zag ik het hard regenen in de Kuip en de Rotterdammers op kinderlijke wijze 2-0 achter komen tegen Heerenveen. Niets leek erop dat het nog goed zou komen. Toch kwam Feyenoord terug tot 2-1 en in de slotseconde kwam via een rommelgoal de 2-2 op het scorebord.
‘Ja!’, zei ik bij het zien van de goal. Enthousiast.
Was het mijn sympathie voor de trainer van Feyenoord? De wraak op Heerenveen, dat eerder dit seizoen Ajax door de gehaktmolen haalde? Nee, dit was medelijden. Al weet ik niet of ze in Rotterdam zitten te wachten op wat medelijden van een Ajacied.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Posts
5 opmerkingen:
Leuk bezig jongens! ik onderbreek mn werk altijd graag voor jullie stukkies.
(al moet ik wel zeggen dat ik geschokt was te lezen dat er een (al dan niet hypothetisch)persoon is die het heel soms prettig (!) vindt te horen dat er een wedstrijd is afgelast. nadat ik mezelf had hervonden klonk er een piepklein (kop)stemmetje in mn hoofd. weet niet precies wat ie zei. maar begon met een h geloof ik. en iets van 4 klinkers. en er was ook iets met 2 vingers en een kin die de lucht ingingen. mmmm. help me even...anyway, laat dit vooral niet afleiden van wat ik eigenlijk wilde zeggen: goed bezig!)
ron de buf
beste stuk tot nu toe, heerlijk!
Daar zitten ze denk ik zeker niet op te wachten, maar toch lief van je :)
Fijne stukjes weer, en inderdaad zoals Ron zegt een goede reden om het werk even te onderbreken :-P
xxxx
Syt
Sjaak, wat een mooi verhaal, en hoe herkenbaar! Andersom kan Ajax mijn dag of zelfs week helemaal goedmaken door te verliezen. Of het nu van PSV is of van Cambuur in de beker...
Ik vraag mezelf altijd af waarom bij mijn onvoorwaardelijke liefde (daar kan ik inmiddels wel van spreken) voor Feyenoord de onvoorwaardelijke antipathie voor Ajax zit ingebakken. Misschien is het eigenlijk een beetje treurig. Fijn om te horen dus dat ik niet de enige ben, al moet ik bekennen dat mijn enige keer enthousiasme voor Ajax al veel langer geleden is.
In het biologielokaal toen Danny Blind in Japan de beslissende pingel achter de Gremiokeeper schoot ;-)
In godsnaam Sjaak: begin er niet aan. Zodra je voor Feyenoord begint te voelen ga je krom lopen. Voor je het weet ben je fan en daar krijg je nog spijt van.
Laat ons de ellende maar dragen, dat kunnen we echt wel (we hebben immers nogal wat ervaring). Laat onze lijdensweg nog een waardige lijdensweg zijn.
En altijd wachten we en hopen we. Ooit komt er weer een 1999 of een 2002. En dan zijn wij waarschijnlijk blijer dan een ajacied ooit is geweest. Desondanks veel plezier met je eigen club.
Een reactie posten