Binnenzak

Ik vind het jammer dat er in Nederland niet met witte zakdoekjes wordt gezwaaid. Niet omdat ik zelf graag met een wit zakdoekje zou gaan staan wapperen, maar omdat dit verschijnsel een dimensie heeft die een simpel ‘trainer, rot op’-spreekkoor niet heeft. Namelijk dat je op een gegeven moment moet besluiten om, voor je naar het stadion gaat, een wit zakdoekje in je zak te stoppen.

Ik neem tenminste niet aan dat elke Spanjaard er standaard één bij zich heeft. Het zou vrij ondankbaar zijn als de supporters van, bijvoorbeeld, het huidige Barcelona, momenteel slechts één greep in de binnenzak verwijderd zouden zijn van het naar huis sturen van trainer Guardiola. Bovendien ben je met dat mooie weer natuurlijk veel minder vaak verkouden.

Nee, liever zie ik het voor me dat, na een onverdraagbare reeks nederlagen, een zoon ziet dat zijn vader met een zucht een zakdoek in zijn jaszak steekt, voor zij samen naar het stadion lopen. Misschien had mijn vader dat ook wel gedaan, voor we zaterdag naar de Arena gingen. De zakdoek had dan nog, voorlopig, in zijn binnenzak kunnen blijven.