CD

In een grote vakantieopruimbui kwam ik een leeg cd'tje tegen. Ook vond ik een doosje waarop 19 nummers stonden met de namen van ons voetbalteam. De rugnummers. Ik had het cd'tje al in de prullenbak gegooid - geen idee wat dit voor troep was, en tijdens zo'n bui moet je onverbiddelijk zijn - maar pakte het terug. Ik stopte het in de computer en na het horen van drie nummers, allen bestaande uit een fragment van slechts twintig seconden - vaak opzwepende of foute - muziek, herinnerde ik me een e-mailconversatie van het team.

"We nemen een gettoblaster mee."

"En dan iedereen zijn nummer."

"En als je dan scoort..."

Zoiets.

Speciaal voor onze kampioenswedstrijd maakten we deze cd. We wonnen en scoorden twee keer, maar ik kan me niet herinneren een klank vanaf de kant gehoord te hebben, op het gejuich van de bank en van de meegereisde supporters na. Hadden we wel een stereo bij ons? Waren de boxjes te gaar? Of had niemand er erg in om het juiste liedje op te zoeken en op play te drukken?

Ach, we werden kampioen, en dat zijn we nog de hele tweede seizoenshelft.

Ik heb de cd bewaard, maar of we hem dit jaar nog veel nodig zullen hebben, ik betwijfel het.

Opening (2)

Grote stap, kleine stap.

Ik loop de onregelmatige loop van een pijnlijke enkel. Ik was te moe, het was kunstgras, het regende en waaide en ik maakte een verkeerde stap. Misschien had ik niet moeten gaan, misschien had ik thuis uit moeten rusten. Het was de eerste training na de winter, we hoeven pas over drie weken het veld weer op, en de helft komt toch niet opdagen. Ik had zin om te voetballen. Nu loop ik maar naar huis, dat is goed voor de doorbloeding.

Langzame stap, snelle stap.

Drie tegen drie, schitterend potje. We waren pas net begonnen. Als je uitgeput bent kun je best voetballen, het is alleen lastiger om alles in de gaten te houden, je wereld is wat kleiner. Bij elf tegen elf is dat vervelend. Als je net genoeg concentratie op kunt brengen om naar de bal te blijven kijken, dan mis je wel eens een doorkomende middenvelder. Bij drie tegen drie gaat het beter, die paar man en die bal pasten nog wel in mijn tunnelvisie. Nou ja, tot ik door die enkel ging natuurljk.

Lange stap, korte stap.

Ik loop langs het veld waar het eerste net hun training afsluit. De trainer zegt tegen zijn team: 'pas komende week goed op jezelf'. Hij bedoelt: op tijd naar bed, goed eten, niet teveel drinken. Dat soort dingen.

Mag ik goede voornemens nu ook nog indienen?

Opening (1)

Als ik het sportcomplex oprijd, is het er ineens. Ik zie het eerste elftal trainen en denk: je zou dat maar iedere week vier keer moeten doen.

Eén van de assistenten - het eerste speelt in de eerste klasse, dus het mag aan niets ontbreken - raapt hesjes op langs de kant, en verzamelt de ballen.

De trainer roept: 'Kom maar mannen. Kom op.'

En de keeper na een actie tegen een van zijn verdedigers: 'Hij is niet meer belangrijk dan, hè. Man met bal pakken.'

Ja. Denk ik. Inderdaad, dat weet die verdediger ook wel. En als ik even sta te kijken, hoor ik de trainer ook niets nieuws vertellen.

Ik weet niet wat het is. Misschien komt het doordat ik de trainer onlangs op een zaterdag op de markt tegenkwam. Met bos bloemen in zijn hand. Net achter zijn vrouw en dochter. En dan meekijken hoe er een pond boontjes besteld wordt. Weg mystiek.

Het was weinig op die eerste training van het seizoen. Misschien was het wel gewoon het ontstellende kutweer.

Darts

Van sommige spelers hoef je geen karikatuur te maken om er wat over te kunnen schrijven. Hoef je niet te verzinnen dat ze na een verloren wedstrijd geen zin hebben om thuis te treuren, besluiten naar een kroeg op de hoek te gaan en er te gaan darten.

Want ze doen het gewoon.

Mario Balotelli - behoeft de miljoenenspits van Manchester City introductie? - trok naar een stamkroeg na een verloren wedstrijd en begon te darten. Maar dat kon hij helemaal niet. Hij zetten 50 pond op ieder potje dat hij speelde met de kroegeigenaar. Maar hij verloor keer op keer.

Zie je het? Deze man bij het dartbord. Schreeuwende en lachende kroegtijgers om hem heen. iPhones die alles vastleggen.

Toen was het mooi geweest en vertrok Balotelli. Hij liet 1000 pond na. Voor ieder een paar pints.