"Het voetbal, de drank, de drugs en de dood", zo heet het stuk van Willem Vissers en Marcel van Lieshout in de Volkskrant van zaterdag. Een kampioenswedstrijd van een team van RKAVIC uit Amstelveen eindigt, na een rondvaart, eten en stappen en een vechtpartij, met een in het nauw gedreven agent die de aanvoerder doodschiet. Ik kom uit Amstelveen, had pas ook een kampioenswedstrijd, een rondvaart en een feest.
Het was een gewoon team, staat in de krant, vijfde klasse, hoogopgeleide jongens. Ook wij werden dronken op die avond. Geen drugs, dat niet, geen cocaïne.
Zondag was ik op het Museumplein, en ook daar waren ze, de doorgesnoven eikels middenin de euforie. Ook daar waren de vrolijke dronkaards en de vervelende dronkaards, de dolgelukkigen en de ruziezoekers.
Het ligt allemaal dicht bij elkaar blijkbaar, het voetbal, het feest, de drank, de drugs en de dood, maar waarom eigenlijk?
zondag 22 mei 2011
zaterdag 21 mei 2011
Identiteitscrisis
Theo Janssen naar Ajax. Dat kan niet. Dat klopt niet. Dat is het einde van de wereld. Theo Janssen, de rokende, bierdrinkende, net te dikke middenvelder uit Arnhem met die bolle, doorleefde kop, die tatoeages en dat schitterende linkerbeen.
Ik ben zo iemand die denkt dat hij niet alleen fan is van een club omdat zijn opa dat ook al was, maar ook, en vooral, vanwege de identiteit van de club. Maar wat is die identiteit dan, vragen de Maxima’s onder u zich af. Dat klinkt als een heel moeilijke vraag. Maar dat is het niet, althans: dat wás het niet. Voor mij niet in ieder geval.
Ajax: kijkt neer op alle andere clubs –nationaal en internationaal-, technisch begaafde mannetjes, spelen mooi positiespel, winnen veel, hebben veel geluk en krijgen steun van een vijfde colonne aan scheidsrechters, journalisten en uitgerangeerde prominenten en talkshowhosts. Typische Ajacieden: Suurbier en Krol, Kluivert, Van Gaal, Richard Witschge, Ibrahimovic, Sneijder, Vertonghen. En Jack van Gelder, al ontkent hij het nog zo hard.
PSV: tikkeltje saai, provincieclub, suikeroompje Philips en de Braziliaanse connectie, presteert goed tegen de kleintjes, mede door de gemoedelijke sfeer op het trainingscomplex, maar wordt ondanks de volle prijzenkast niet voor vol aangezien in Nederland buiten Eindhoven en in de rest van de wereld. Typische PSV’ers: Van Raaij, Waterreus, Ooijer, Vogel, Willy en René van de Kerkhof, De Bilde en Degreyse, Manolev, Engelaar en Doedelzak. En Fred Rutten, dus die mag blijven.
Feyenoord: volksclub, harde werkers, antihelden en cultfiguren, minderwaardigheidscomplex, trouwe fans die niet kunnen eten als het slecht gaat, veel verliezen en weinig winnen. Typische Feyenoorders: Van Hanegem, Been, Kiprich, De Wolf, Bosvelt, Kuyt en nou vooruit, De Vrij en Fer. En Van Beukering, maar dan ietsje beter.
Zet Theo Janssen nu eens bij één van deze clubs.
Dat bedoel ik nou.
Door Jochem
Ik ben zo iemand die denkt dat hij niet alleen fan is van een club omdat zijn opa dat ook al was, maar ook, en vooral, vanwege de identiteit van de club. Maar wat is die identiteit dan, vragen de Maxima’s onder u zich af. Dat klinkt als een heel moeilijke vraag. Maar dat is het niet, althans: dat wás het niet. Voor mij niet in ieder geval.
Ajax: kijkt neer op alle andere clubs –nationaal en internationaal-, technisch begaafde mannetjes, spelen mooi positiespel, winnen veel, hebben veel geluk en krijgen steun van een vijfde colonne aan scheidsrechters, journalisten en uitgerangeerde prominenten en talkshowhosts. Typische Ajacieden: Suurbier en Krol, Kluivert, Van Gaal, Richard Witschge, Ibrahimovic, Sneijder, Vertonghen. En Jack van Gelder, al ontkent hij het nog zo hard.
PSV: tikkeltje saai, provincieclub, suikeroompje Philips en de Braziliaanse connectie, presteert goed tegen de kleintjes, mede door de gemoedelijke sfeer op het trainingscomplex, maar wordt ondanks de volle prijzenkast niet voor vol aangezien in Nederland buiten Eindhoven en in de rest van de wereld. Typische PSV’ers: Van Raaij, Waterreus, Ooijer, Vogel, Willy en René van de Kerkhof, De Bilde en Degreyse, Manolev, Engelaar en Doedelzak. En Fred Rutten, dus die mag blijven.
Feyenoord: volksclub, harde werkers, antihelden en cultfiguren, minderwaardigheidscomplex, trouwe fans die niet kunnen eten als het slecht gaat, veel verliezen en weinig winnen. Typische Feyenoorders: Van Hanegem, Been, Kiprich, De Wolf, Bosvelt, Kuyt en nou vooruit, De Vrij en Fer. En Van Beukering, maar dan ietsje beter.
Zet Theo Janssen nu eens bij één van deze clubs.
Dat bedoel ik nou.
Door Jochem
woensdag 18 mei 2011
Tranen
Ik zag spelers met tranen in de ogen. De spelers van Sporting Braga. Zojuist hadden ze de finale van de Europa League verloren. De medailles die om hun nek werden gedaan, konden het verdriet niet stoppen. Een jaar lang strijden voor een prijs. Met de beker langs de kant, op een sokkel, werd er verloren.
Ook ik heb wel eens gehuild om een nederlaag, dacht ik toen. Het was na de finale van een internationaal toernooi. We verloren, roemloos met 3-0. En heel eventjes moest ik huilen. Natuurlijk niet zo als mijn teamgenootjes, maar toch.
En er was natuurlijk de WK-finale. Enfin.
Maar toen ik Braga zag treuren, moest ik denken aan een andere sportploeg die ik die avond zag in het journaal.
Acht mannen, in een pak. Tranen vloeiden. Ze liepen niet op een sportveld, maar in een bomvolle kerk. Samen tilden zij een kist. Ze hadden meer verloren, dan er ooit te verliezen valt.
Ook ik heb wel eens gehuild om een nederlaag, dacht ik toen. Het was na de finale van een internationaal toernooi. We verloren, roemloos met 3-0. En heel eventjes moest ik huilen. Natuurlijk niet zo als mijn teamgenootjes, maar toch.
En er was natuurlijk de WK-finale. Enfin.
Maar toen ik Braga zag treuren, moest ik denken aan een andere sportploeg die ik die avond zag in het journaal.
Acht mannen, in een pak. Tranen vloeiden. Ze liepen niet op een sportveld, maar in een bomvolle kerk. Samen tilden zij een kist. Ze hadden meer verloren, dan er ooit te verliezen valt.
zondag 15 mei 2011
Dakloos
Een grote man met een grote snor draagt een grote doos met groene shirtjes. Hij lacht, en terecht, want het is een mooie dag. Hij heeft de organisatie van de Dutch Homeless Cup geholpen, althans de halve finale vandaag in Leiden. Net is in de laatste wedstrijd van de dag het team uit Eindhoven finaal afgedroogd door een stel baltovenaars uit Den Haag. Niet zo gek ook, het team uit Den Haag is titelverdediger en vertegenwoordigde Nederland vorig jaar al op het WK voor dak- en thuislozen, toen in Rio de Janeiro. Ik denk dat ze dit jaar weer gaan winnen, dan mogen ze naar Parijs. Mooi, maar misschien is als je dakloos bent elke stad wel hetzelfde, ik weet het niet.
De man met de snor heb ik niet zien voetballen, maar ik denk dat hij wel dakloos is, hij heeft zo'n blik in zijn ogen. Hij komt uit Irak of die omgeving denk ik, al kan ik er volledig naastzitten. Je hoort altijd van die verhalen van asielzoekers die in hun eigen land chirurg waren en nu een schoolplein vegen. Misschien was deze man ook wel iets belangrijks, en helpt ie nu wat met shirtjes dragen. Hij lijkt er niet onder te lijden. Ik denk eens na over mijn eigen werk, en hoe ik ook altijd nog in het Leiden van Irak een voetbaltoernooi kan helpen organiseren.
Een geruststellende gedachte.
De man met de snor heb ik niet zien voetballen, maar ik denk dat hij wel dakloos is, hij heeft zo'n blik in zijn ogen. Hij komt uit Irak of die omgeving denk ik, al kan ik er volledig naastzitten. Je hoort altijd van die verhalen van asielzoekers die in hun eigen land chirurg waren en nu een schoolplein vegen. Misschien was deze man ook wel iets belangrijks, en helpt ie nu wat met shirtjes dragen. Hij lijkt er niet onder te lijden. Ik denk eens na over mijn eigen werk, en hoe ik ook altijd nog in het Leiden van Irak een voetbaltoernooi kan helpen organiseren.
Een geruststellende gedachte.
woensdag 11 mei 2011
Sponsor
Na zes jaar nam de hoofdsponsor afscheid. Vanavond zouden de spelers voor het laatst met de naam van de grote geldschieter op de borst lopen. We zaten bij Sparta dat speelde tegen MVV. Het was de laatste wedstrijd van een dramatisch Rotterdams seizoen in de eerste divisie: voorafgaand aan het voetbaljaar was promotie nog de doelstelling, maar het liep allemaal anders. Op het veld, in de dug-out en achter de bureaus vonden te veel wisselingen plaats. Niets was meer zeker bij de Oude Dame, waardoor er zomaar verloren werd van Fortuna Sittard, Telstar en Almere City.
Het slot van het voetbaljaar ging werkelijk nergens meer om. Het was geen oorlog op Het Kasteel, het was een zomeravondpotje. Sparta stond in de middenmoot en MVV was bezig met de voorbereiding op het duel voor promotie naar de eredivisie. Overal in de competitie was er spanning en strijd (kampioenschap en degradatie), maar in Rotterdam was zelfs geen cameraploeg aanwezig. De wedstrijd werd niet vastgelegd en zou vergeten worden - en nooit meer oproepbaar.
Sparta kwam makkelijk met 3-0 voor, al na een half uur was die stand bereikt. Meer werd het niet, de tweede helft werd zelfs alleen maar minder en minder.
Dus hielden we ons bezig met de vertrekkende sponsor. We keken eens rond naar een waardig vervanger.
Op de borden stond: Smeermiddelen.nl
En:
Kaal en Co, voor al uw dak-, verwarming en loodgietersprojecten.
Ook volgend jaar belooft een zwaar seizoen te worden voor Sparta.
Het slot van het voetbaljaar ging werkelijk nergens meer om. Het was geen oorlog op Het Kasteel, het was een zomeravondpotje. Sparta stond in de middenmoot en MVV was bezig met de voorbereiding op het duel voor promotie naar de eredivisie. Overal in de competitie was er spanning en strijd (kampioenschap en degradatie), maar in Rotterdam was zelfs geen cameraploeg aanwezig. De wedstrijd werd niet vastgelegd en zou vergeten worden - en nooit meer oproepbaar.
Sparta kwam makkelijk met 3-0 voor, al na een half uur was die stand bereikt. Meer werd het niet, de tweede helft werd zelfs alleen maar minder en minder.
Dus hielden we ons bezig met de vertrekkende sponsor. We keken eens rond naar een waardig vervanger.
Op de borden stond: Smeermiddelen.nl
En:
Kaal en Co, voor al uw dak-, verwarming en loodgietersprojecten.
Ook volgend jaar belooft een zwaar seizoen te worden voor Sparta.
woensdag 4 mei 2011
Fietsen
Ik kan - op laag niveau - goed voetballen. Maar het voetballen is op. We zijn al kampioen en al twee weken vrij. Ook volgende week staat er niets op het program, pas op 15 mei spelen we weer, voor het laatst dit jaar.
Dus ben ik gaan fietsen. Want het wielerseizoen is net begonnen. Maar dat kan ik niet, ook nog niet op laag niveau.
Zondag zat ik met twee vrienden in de wind. Hoewel, ik zat veelvuldig uit de wind, want op kop fietsen was zwaar. Tijdens de rit, toen ons treintje haperde en ik bijna op het asfalt lag, schoot het er in. De pijn.
Ook op het voetbalveld gebeurt het geregeld. Na een lange sprint, een te enthousiaste kapbeweging, of een onverwacht schot. Maar ook dan is het mogelijk een wedstrijd uit te spelen. Wat korte passes, positie kiezen door twee stappen opzij te doen, of een ander een aanwijzing te geven.
Maar op de fiets valt niet te schuilen.
Op de terugweg van de tocht zei ik tegen de anderen dat ze nog maar even moesten gaan, nog een even een sprintje moesten pakken. Als bij een corner: "Gaan jullie maar, ik blijf wel hangen."
Ze schoten weg. Langs het kronkelende water zag ik ze vliegen. Twee gekleurde truitjes in het groene landschap. Dat maakte de dag toch nog even goed.
Dus ben ik gaan fietsen. Want het wielerseizoen is net begonnen. Maar dat kan ik niet, ook nog niet op laag niveau.
Zondag zat ik met twee vrienden in de wind. Hoewel, ik zat veelvuldig uit de wind, want op kop fietsen was zwaar. Tijdens de rit, toen ons treintje haperde en ik bijna op het asfalt lag, schoot het er in. De pijn.
Ook op het voetbalveld gebeurt het geregeld. Na een lange sprint, een te enthousiaste kapbeweging, of een onverwacht schot. Maar ook dan is het mogelijk een wedstrijd uit te spelen. Wat korte passes, positie kiezen door twee stappen opzij te doen, of een ander een aanwijzing te geven.
Maar op de fiets valt niet te schuilen.
Op de terugweg van de tocht zei ik tegen de anderen dat ze nog maar even moesten gaan, nog een even een sprintje moesten pakken. Als bij een corner: "Gaan jullie maar, ik blijf wel hangen."
Ze schoten weg. Langs het kronkelende water zag ik ze vliegen. Twee gekleurde truitjes in het groene landschap. Dat maakte de dag toch nog even goed.
maandag 2 mei 2011
De laatste wedstrijd
Hij deed het licht in de woonkamer uit en liep naar boven, naar één van de slaapvertrekken. Het was een mooi weekend geweest, na al die tegenvallers van de laatste tijd. Eindelijk had zijn club, Arsenal, weer eens gewonnen van het gehate Manchester United. Het had hem wat rust gegeven. Echt rustig was hij eigenlijk nooit.
Hij was al lang fan van Arsenal, al sinds hij voor zijn werk in 1994 drie maanden in Londen had verbleven, en er een aantal wedstrijden voor de Europacup II had bijgewoond. Het meest was hem het fanatisme van de supporters bijgebleven. Schitterend, als mensen zo hartstochtelijk om iets gaven. Toen hij uit Londen vertrok had hij een Arsenal-shirt meegenomen. Voor zijn zoon, die ook nu hij al volwassen was nog bij hem in huis woonde. Hij zag lang niet al zijn zoons nog, hij had er vele. Jammer dat hij waarschijnlijk nooit weer een keer naar een wedstrijd zou kunnen.
De gordijnen in de slaapkamer waren nog open, hij liep naar het raam. Zou Arsenal nog een kans maken? Man U moest ook nog tegen Chelsea, er kon nog van alles gebeuren. Stond daar nou iemand op het dak aan de overkant? Nee, nu zag hij niets meer. Hij sloot de gordijnen. Komend weekend Stoke City uit, altijd lastig.
In de verte klonk het aanzwellende geluid van een Blackhawk-helikopter.
(Wellicht op waarheid gebaseerd)
Hij was al lang fan van Arsenal, al sinds hij voor zijn werk in 1994 drie maanden in Londen had verbleven, en er een aantal wedstrijden voor de Europacup II had bijgewoond. Het meest was hem het fanatisme van de supporters bijgebleven. Schitterend, als mensen zo hartstochtelijk om iets gaven. Toen hij uit Londen vertrok had hij een Arsenal-shirt meegenomen. Voor zijn zoon, die ook nu hij al volwassen was nog bij hem in huis woonde. Hij zag lang niet al zijn zoons nog, hij had er vele. Jammer dat hij waarschijnlijk nooit weer een keer naar een wedstrijd zou kunnen.
De gordijnen in de slaapkamer waren nog open, hij liep naar het raam. Zou Arsenal nog een kans maken? Man U moest ook nog tegen Chelsea, er kon nog van alles gebeuren. Stond daar nou iemand op het dak aan de overkant? Nee, nu zag hij niets meer. Hij sloot de gordijnen. Komend weekend Stoke City uit, altijd lastig.
In de verte klonk het aanzwellende geluid van een Blackhawk-helikopter.
(Wellicht op waarheid gebaseerd)
Pannenkoek
We keken in spanning. Heerenveen - Ajax. Vandaag moest het gebeuren. Bij winst hadden we een kans om twee weken later kampioen te worden, in eigen stadion. Maar zeker was ik niet. Heerenveen uit, typisch zo'n wedstrijd waar Ajax het laat liggen.
Later op de avond zei Frank de Boer dat Amsterdam snakt naar de derde ster op de borst. Een ster staat voor tien kampioenschappen. Ajax wacht al jaren op het dertigste. Het credo 'de derde ster' is eigendom van een malloot die twee jaar geleden Van Basten toeschreeuwde - "He Marco, pannenkoek" - toen het Ajax weer niet was gelukt kampioen te worden. Uitgerekend na puntverlies tegen Heerenveen.
Vanaf de tribune, riep hij, met forse klappen op zijn borst: "Daar doe je het toch voor?! Die derde ster."
Ook nu leek het mis te gaan, toen Ajax 1-0 achter kwam. Maar het werd snel 1-1.
Of het gepland was, weet ik niet. Maar een van ons had pannenkoeken meegenomen voor tijdens de wedstrijd. Ik at er een met stroop. En terwijl ik een hap nam, scoorde Eriksen de 2-1. De weg naar de derde ster bleef open.
Later op de avond zei Frank de Boer dat Amsterdam snakt naar de derde ster op de borst. Een ster staat voor tien kampioenschappen. Ajax wacht al jaren op het dertigste. Het credo 'de derde ster' is eigendom van een malloot die twee jaar geleden Van Basten toeschreeuwde - "He Marco, pannenkoek" - toen het Ajax weer niet was gelukt kampioen te worden. Uitgerekend na puntverlies tegen Heerenveen.
Vanaf de tribune, riep hij, met forse klappen op zijn borst: "Daar doe je het toch voor?! Die derde ster."
Ook nu leek het mis te gaan, toen Ajax 1-0 achter kwam. Maar het werd snel 1-1.
Of het gepland was, weet ik niet. Maar een van ons had pannenkoeken meegenomen voor tijdens de wedstrijd. Ik at er een met stroop. En terwijl ik een hap nam, scoorde Eriksen de 2-1. De weg naar de derde ster bleef open.
Abonneren op:
Posts (Atom)
Posts
