In de rust wordt druk gediscussieerd. Het is niet dat de wedstrijd uit de hand loopt, maar van een gezellig zondagochtendpotje kunnen we niet spreken. Nee, we hadden wat anders verwacht.
Hij droomt wat weg en eet een honingkaramel ontbijtkoekreep van de Albert Heijn. Als voorstopper speelt hij goed. De spits is nergens, al is hij wat agressief, maar dat zal het gevolg zijn van het strakke optreden van onze voorstopper.
Wisselen, knijpen, passen. Alles wordt besproken. We besluiten dat we ‘gewoon moeten blijven voetballen’. Jij dit, ik dat en zus zo, dan kunnen we daar en komen we hier.
Dan zegt hij dat hij wil wisselen.
Nogmaals: hij speelt goed, de spits is in het spel niet te bekennen, enkel door een grote mond en een vervelende tik hier en daar. ‘Nee, jij moet blijven staan. Lekker blijven spelen, dan komt het goed.’
‘Sorry, maar ik zit gewoon niet lekker in m´n vel bij hem.’
Even is het stil in de chaos van de rust.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Posts
3 opmerkingen:
Ik ben me er ten zeerste van bewust dat de geplaatste verhalen fictief zijn en slechts geïnspireeerd door de eigen ervaringen. Desalniettemin bewonder ik deze mannelijke, stoere doch emotionele voorstopper. Wat een mooi verhaal.
Heb je het nummer van onze spits nog weten te bemachtigen, G-Dawg? Hij vond je immers zo'n lieverdje :)
Aah ik was dus al benieuwd wie deze supervoorstopper was .. G3xD dus
Puik stukje sjaak
Tabee!
Een reactie posten