Helemaal niets

Zondag om 12.15 uur kijk ik die dag voor het eerst op mijn telefoon. '1 oproep gemist' staat er. Het is van onze aanvoerder. Het was waarschijnlijk beter geweest als ik op dat moment terug naar bed was gegaan. Toch maar gebeld: 'de wedstrijd is verplaatst naar 12 uur', zegt hij. Oké dan, op naar de club.

Daar aangekomen, om een lang verhaal kort te houden, staat de tegenstander alweer op het punt te vertrekken. Het is onze directe concurrent, die dit jaar maar één keer heeft verloren, van ons. De wedstrijd is verplaatst, van twee uur naar twaalf uur, maar onze eigen club heeft ons niets laten weten. De tegenstander blijkt niet te vermurwen om op een later tijdstip te spelen en een reglementaire 3-0 nederlaag is ons deel. De strijd om het kampioenschap kunnen we vergeten.

Dan de aandacht maar verleggen: de eredivisie. Een overwinning van Ajax op PSV zou de dag nog enigszins goed kunnen maken. Als na 40 minuten ook dat uitgesloten lijkt, verleg ik andermaal mijn aandacht: de Amstel Gold Race. Misschien kan wielrennen brengen wat voetbal vandaag zo hard verzuimt. Het ziet er goed uit: twee Nederlanders in een driemansfinale op de Cauberg, een uitstekende kans op het eerste Nederlandse klassiekersucces in jaren. De Rus Ivanov wint eenvoudig. Deze dag is wellicht niet meer te redden.

's Avonds toch maar wat naar de beelden van de AZ-huldiging gekeken. 'Helemaal niets in Amsterdam', zingt de AZ-selectie met hun supporters mee. En, het gaat niet van harte maar het is toch echt waar, Louis van Gaal zingt mee. Wát een rotdag.